ផលប៉ះពាល់នៃការរំលាយអាហារពីរបានបែកបាក់គ្នានៅក្នុងប្រភាគរាវនិងរឹងនៅក្នុងជីត្រូវបានស៊ើបអង្កេតលើផលិតកម្មប៉េងប៉ោះ។
គោលបំណងគឺ (១) ដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ថាតើសារធាតុទាំងពីររំលាយខុសគ្នានៅក្នុងសមាសធាតុខុសគ្នាប៉ះពាល់ដល់ការលូតលាស់និងគុណភាពនៃប៉េងប៉ោះ។ (២) ដើម្បីវាយតម្លៃប្រសិទ្ធភាពនៃប្រភាគរំលាយអាហារទាំងពីរ (រាវនិងរឹង) ទៅលើការលូតលាស់ប៉េងប៉ោះនិងលក្ខណៈគុណភាពនៃផ្លែប៉េងប៉ោះដែលប្រមូលផល។
សរុបសេចក្ដីមកលទ្ធផលបានបង្ហាញពីផលប៉ះពាល់ខុសគ្នារវាងការរំលាយអាហារទាំងពីរនិងរវាងប្រភាគរាវនិងរាវដោយបង្ហាញថាប្រភេទប្រភាគរឹង (Uliva ឬ Fattoria) ជាជាងការផ្តោតអារម្មណ៍ឬអន្តរកម្មរបស់ពួកវាជះឥទ្ធិពលលើប៉ារ៉ាម៉ែត្រកំណើនរុក្ខជាតិ។ ផ្ទុយទៅវិញប្រសិទ្ធភាពនៃប្រភាគរាវភាគច្រើនបណ្តាលមកពីការប្រមូលផ្តុំជាជាងទៅនឹងប្រភេទនៃការរំលាយអាហារ។ លទ្ធផលក៏បានបង្ហាញពីផលវិជ្ជមាននៃការរំលាយអាហារទាំងពីរទៅលើគុណតម្លៃអាហារូបត្ថម្ភរបស់ប៉េងប៉ោះដែលត្រូវបានពន្យល់យ៉ាងទូលំទូលាយដោយការកើនឡើងនៃសមាសធាតុជំរុញសុខភាពផ្សេងៗរួមមានវីតាមីនសេ flavonoids និងសមាសធាតុ phenolic ។
ការកើនឡើងនៃសមាសធាតុជីវចំរុះខុសគ្នាទាំងនេះជាមួយនឹងលក្ខណៈសរីរវិទ្យាដ៏ធំទូលាយនិងសកម្មភាពគោលដៅជាច្រើនជួយរំលាយប៉េងប៉ោះដែលទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ខាងអាហារបំប៉ន។ ការប្រើប្រាស់ប្រភាគទាំងពីរនៃការរំលាយអាហារទាំងពីរជាជីអាចតំណាងឱ្យយុទ្ធសាស្រ្តដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពមួយក្នុងការទទួលបានទោះបីក្នុងករណីខ្លះការចំណាយនៃការលូតលាស់ផ្លែឈើដែលមានគុណភាពខ្ពស់តាមរបៀបប្រកបដោយនិរន្តរភាពពីទស្សនៈសេដ្ឋកិច្ចនិងបរិស្ថានក៏ដោយ។
សូមអានអត្ថបទទាំងស្រុងនៅគេហទំព័រ www.researchgate.net ។ / ការដាំដុះ /
Panuccio, Maria និង Mallamaci, Carmelo & Attinà, Emilio & Muscolo, Adele ។ (២០២១) ។ ការប្រើប្រាស់ជីកំប៉ុសជាជីសម្រាប់ការដាំដុះប៉េងប៉ោះប្រកបដោយនិរន្តរភាព។ និរន្តរភាព។ 2021. ១៥៧៤. ១០.៣៣៩០ / su១៣០៣១៥៧៤ ។